Nöbetçi Eczaneler
Usta şair Cahit Sıtkı Külebi “Bir Memleket İsterim “ şiirinde hayalindeki memleketi çok güzel bir şekilde mısralara dökmüş.Gelin bizde bir şairin hayalindeki memleketi değil de, içinde yaşadığımız ve her gün sorunlarını bire bir karşılaştığımız bir memleketimizi düşünelim .
Bir memleket düşünelim; 12 bin 500 yıla uzanan geçmişi ile tarihin sıfır noktasından günümüze kadar gelebilmiş, dünya uygarlık tarihine birer kilometre taşı niteliğinde Asur, Fars, Mezopotamya ve Anadolu gibi uygarlıkların etkisinde kalmış, çok zengin bir tarihi ve kültürel varlığı olsun, ancak henüz bir müzeye sahip olamasın. Bir memleket düşünün; Başta gerçekten doğa harikası, adına destanlar yazılmış Botan Çayı vadisi ve bu çay boyunca yer alan kanyonlara ile daha bir çok doğal güzelliğe sahip olsun ama bunları tanıtamasın. Bir memleket düşünün; 150 bin nüfusa. 47 bin civarında öğrenciye sahip olan bir il merkezine sahip olsun, ancak yaklaşık on yıldan beri bir kütüphaneye sahip olmasın. Bir memleket düşünün; Yurt içindeki ve yurt dışındaki üniversitelerden mezun olmuş iyi yetişmiş, birden çok yabancı dile bine insana sahip olsun, ancak bunları bürokrasi ve iş hayatında istenilen düzeyde ve istenilen rakamlarda yerleştirememiş olsun. Siirt kökenli bir valinin olmaması ve Siirt kökenli ancak iki genel müdürün görev yapıyor olması bu konuya güzel bir örnektir. Bir memleket düşünün; Nüfusunun yarıdan fazlası 20 yaş altında olmasına karşın, işsizlik oranı ülke ortalamasının üç katı kadar olsun ve yüzde 35 lere ulaşsın. Bir memleket düşünün; Asırlar boyu çok geniş bir coğrafi bölgenin eğitim merkezi olsun.Buradaki medreselerde yani üniversitelerden mezun olan bilim insanları çeşitli ülkelerde görev yapsın ve yazdıkları eserlerle haklı bin ün sahibi olsunlar, ancak bu gün eğitimde esamisi okunmasın, Bir memleket düşünün; Yine asırlar boyu geniş bir coğrafyanın ticaret merkezi, kervanların yol güzergahında olsun hatta başka illere de tüccar ihraç etsin ancak bu gün ticari alanda söz sahibi olmasın. Burada 30-40 yıl öncesine kadar Bitlis, Van, Ağrı, Muş ve Bingöl gibi illerinin ticaretlerinin Siirtli tü carların elinde olduğunu hatırlatmakta yarar vardır. Bir memleket düşünün; Ülke genelinde ilk duble yol çalışması topu topu 30 km lik bir bölümünde başlanmış olsun, ancak aradan geçen 20 yıla ve ülke genelinde yapılan duible yol uzunluğu on binlerce km ye ulaşmasına rağmen minnacık uzunluğa sahip yolu bitirilememiş olsun. Bir memleket düşünün; Yaklaşık 80 yıldır demiryolunun 30 Kilometre uzaklıktaki Kurtalan ilçesinden il merkezine getirilmesinin hasretini yaşasın. Bir memleket düşünün; Ülke genelinde hava alanı sayısının neredeyse bir elin parmak sayısını geçmediği dönemde bir hava alanına sahip olsun ancak aradan geçen bunca yılda neredeyse bütün iller modern ve işlev gören hava alanlarına sahip olmasına rağmen hava alanında seferler sık sık iptal edilsin, ya da başka illere kaydırılsın. Bir memleket düşünün; Bilinen isimler kadar bilinmeyen ve ülke sıralamasının ötesinde dünya sıralamasına girebilecek kadar güçlü bir sermayeye sahip iş insanları olsun ancak yatırımdan neredeyse hiç nasibini almamış olsun. Bir memleket düşünün; Milletvekili ve başbakan çıkarsın, sayın Emine Erdoğan Hanımefendi gibi etkin, çalışkan ve donanımlı bir insana sahip olsun ve durumu bu halde olsun. Bu örnekleri daha da çoğaltmak mümkün. Ancak madalyonun öbür yüzü de acı bir gerçek olarak karşımızda duruyor. Bir memleket düşünün: İnsanları hep birbirleriyle uğraşsın, çekiştirsin. Bir memleket düşünün; O memleketin insanları istemeyi hele hele toplumun genelini ilgilendiren konularda istemeyi hiç bilmesin. Bu özelliklere sahip bir memleket oturup; bu günkü haline bile şükretsin. Hiç sitem etmesin ve şikayetlerde bulunmasın.