Nöbetçi Eczaneler
Siirt Üniversitesi 15 yaşında bir üniversite. Üniversite bünyesinde 10 fakülte, 3 yüksek okul, 6 meslek yüksek okulu 4 enstitü ve 40’a yakın araştırma ve uygulama merkezi bulunuyor. Üniversitemizde 20 bine yakın öğrenci öğrenim görmekte ve 2 bini aşkın öğretim elemanı ve personel görev yapmaktadır.
Ancak akademik personel istihdamında ki sirkülasyon düşündürücü bir durum arz ediyor. Elimde istatistiki bir veri yok. Ancak gözlemleyebildiğim kadarıyla üniversitemizin akademik kadrosunda son yıllarda çok hızlı bir erozyon yaşanıyor.
Değişik vesilelerle tanıştığım en az on öğretim üyesini son dönemlerde başka üniversitelere kaptırdık. Bunlar benim tanıdığım akademisyenler.
Bu kadar çok sayıda akademisyenin görev yaptığını ve bunların belki ancak yüzde 5’ini tanıdığımı göz önünde bulundurduğumuzda ayrılan akademisyenlerin gerçek sayısı hakkında daha çok bilgi sahibi oluruz.
Büyük bir umutla ve hatta adrese teslim ilanlarla işe giren ve başlangıçta bu üniversite de yıllarca görev yapma arzusunda olan akademisyenler neden birkaç yıl içerisinde Siirt Üniversitesinden ayrılmanın yollarını arıyor?
Bu hızlı sirkülasyonun mutlaka bir nedeni veya nedenleri bulunmaktadır. Kimseyi suçlamak istemiyorum. Ancak gerçek bir tabloyu da ortaya koymak istiyorum.
Bu arada “burası Siirt, herkes kaçmaya çalışıyor “ mazeretinin arkasına sığınmayalım. Elbette bu olgunun bir etkisi bulunmaktadır.
Ancak bu kadar yoğun kaçışı tek bu nedene bağlamak bana gerçekçi gelmiyor. Başka nedenlerin de etkisi olmalıdır.
“Ölen ölür, kalan sağlar bizimdir “ anlayışı üniversitemizde egemen değilse – ki umarım değildir- bu konu üzerinde durulur ve bütün bu nedenler tek tek tespit edilir ve gerekli önlemler de alınır.
Şerif hocalar, Hakan hocalar, Ömer hocalar neden sevdikleri bu ilden ve üniversiteden içleri sızlayarak ayrıldılar. Her birini tek tek araştırmaya değer.
Üniversitemiz doldur boşalt üniversitesi olmamalı, akademisyenlerin tercih ettiği ve mutlu bir şekilde bilimsel çalışmalarını yürüttükleri bir üniversite olmalıdır.