Gazeteci Ayhan Mergen Yazdı, Sırma Köşklerinizden Çıkın Ya da Kapı ve Pencereyi Biraz Aralayın

Siirt’te yönetici koltuğuna oturanların önemli bir bölümü orta yolu bulamıyor. Genellikle  kendilerini bir sırma köşkün içerisinde görüyorlar. Bütün yetkilerini yardımcıları başta olmak üzere kurumlarının diğer yöneticilerine bırakmışlar.

Gündüzlerini o sırma köşkte geçiriyor. Sınırlı sayıdaki personelin dışında diğer personellerin o köşkün içine girmelerine izin vermiyorlar. Hatta sırma köşkün kapısından kafalarını uzatmaları bile mümkün değil.

Israrla bu kapıdan içeri girip kurumun çalışmalarıyla ilgili düşüncelerini, kaygılarını ve gördükleri sorunları aktarmak isteyenler kurum liderinin etrafındaki etten duvarla karşılaşıyorlar. Duvarı aşmaları mümkün olmuyor. Nitekim geçen gün duydum. Siirt’in en fazla personeline sahip bir kurumun bazı personelleri kurumun en üst derecedeki yöneticisine kurumla ilgili olarak gördükleri aksaklıkları iletmek istemişler. Talepleri üzerine kendilerine sabah saat 09.00 da randevu verilmiş olmasına rağmen, görüşme saat 17.00 sularında gerçekleşmiş. Bu ister bilinçli isterse bilinçsizce yapılmış olsun randevu talebinde bulunan personelin gün boyu sekreterlikle bekletilmeleri alenen mobbingtir. Üstelik dertlerini de anlatamadan başkalarına yöneticilere yönlendirilmişler.

Bir çok kurumda benzer olaylar duyuyoruz. Yanlış anlaşılmasın elbette kurumlarda yetkilerin tek bir elde toplanması yanlıştır. Ki bunu bir çok yazımda da eleştirdim.  Ancak yetkilerin  denetimsiz olarak başkalarına devri de bir o kadar yanlış.Yetkiler yöneticilerin konumlarına uygun olarak devredilecek. Ancak sık sık denetlenmek şartıyla. Yani her işte olduğu gibi burada da her iki açıdan aşırılığa kaçmadan orta yolu bulmak gerekiyor.Yöneticilerin ben görevlendirmeleri yaptım, artık ben koltuğuma rahat rahat oturur, keyfime bakarım deme lüksleri olmaz, olamaz.

Burada Hz. Ömerin vefatından sonra oğlunun rüyasına girip “Dicle nehri üzerinden geçerken köprünün kırık tahtaları yüzünden ayağı kırılan keçinin hesabını vermekte zorlandım” demesini hatırlatmak gerekiyor. Unutmayalım ki her kurum müdürü kendi kurumunun çerçevesi içerisinde birer halifedir yani liderdir ve lider kendi maiyetindeki insanlardan sorumludur.

Bu nedenle özellikle kapılarını dar bir çevrenin dışındaki herkese kapatan yöneticilere sesleniyorum, kendinizi içinde hayal ettiğiniz o sırma köşkten çıkın ya da en azından kapı penceresini aralayarak, dışarıdaki manzarayı seyredin, size ulaşması gereken seslere kulak verin.