Nöbetçi Eczaneler
Sokaklar, caddeler, parklar bahçeler, elektrik direkleri ve hatta trafik lambaları bile bizim. Kısacası Siirt’in bütün açık alanları hepimizin. Her birimizin onlarda belirli bir payı bulunmaktadır.
Onları korumak hepimizin en asli ve önemli görevi. Tıpkı kendi malımız gibi korumamız gerekiyor. Peki biz bunu yapıyor muyuz?
Gelin isterseniz şöyle bir mercek tutalım. Kaçımız cadde ve sokaklarda yürürken, elimizdeki çöpü atmak için çöp kutusu arıyor? İnanın yüzde olarak çok az. Elimizde ki çöpü çok rahat bir şekilde hiç çekinmeden yere atıyoruz.
Hatta bununla yetinmeyip sofra bezi, kilim dahil her türlü yaygıyı balkondan silkeleyebiliyoruz. Aynı şekilde bardaktaki suyu da yolda yürüyen kimse olup olmadığına bakmaksızın aşağıya boca edebiliyoruz.
Park ve bahçelerdeki davranış biçimimiz çok farklı değil. Parka gideriz, o parkın hepimize ait olduğunu unutur adeta babamızın malı imiş hareket eder, hatta talan ederiz.
Parktaki dinlenmemiz veya pikniğimiz bittiğinde arkamızda bir sürü çöp bırakırız.Ben bunu evimizin karşısında yer alan Kızlartepesi Parkında çok rahat bir şekilde gözlemleyebiliyorum.
Yönetici ve görevli personelin tüm çabalarına rağmen parkı kirletme de bir sakınca görmeyen insanlar çıkabiliyor.Çocukları ağaçlara ve çiçeklere zarar verebiliyorlar.
Oysa nasıl ki bir lokantada bir camide kısacası bütün toplu yaşam alanlarının kendilerine ait kuralları var ve hepimizin bu kurallara uyması gerekiyorsa, park ve bahçelerinde kendilerine özgü kuralları var.Hepimizin bu kurallara sıkı bir şekilde uyması zorunluluğu vardır.Tabii ki eğer daha yaşanabilir, daha temiz bir Siirt istiyorsak.
Birde şunu unutmamız gerekiyor.Dünyanın hiç bir yerinde “ Ben kirleteyim başkaları temizlesin, ben bozayım başkaları onarsın “ diye bir özgürlükte yok.
