Mirasyedi zihniyetini bırakalım! Değerlerimize sahip çıkalım

Siirt tarihi ve doğal varlıklar açısından tam bir mirasyedi tavrını sergiliyor. Har vurup harman savuruyoruz. Nerede ne var, bunlardan hangisinin durumu nedir ve bunlardan ne kalmış? Kimsenin umurunda değil.

Bir çok kalemiz, medresemiz, köprümüz, hanımız, hamamız, su kanalımızavar veya vardı.  Çünkü bunların hiç birisi tam olarak belirlenemediği ve kayıt altına alınamadığı için kesin bir hüküm kuramıyoruz. Çünkü çoğu yok oldu veya  olmak üzere.

Bunlara sahip çıkmadığımız gibi, bizler için çok değerli canlı olan varlıklarımıza da sahip çıkamıyoruz. Doğal hayatımızın vardığı durum bu işe meraklı olan herkesin malumu. Dağlarımızda yaşayacak değil, avlanacak hayvan bırakmadık.

Bitki çeşitliliğimiz her geçen yıl biraz daha azalıyor. 40 -50 yıl öncesine kadar  var olan ancak bu gün onlardan söz edilemeyecek onlarca çeşit sebze ve meyve çeşidinden söz etmek mümkün. Yine ona yakın çeşidi de son yıllarını yaşıyorlar. Bu gün yarın yok misali. Bir iki yıla kalmaz bunları da tezgahlarda göremeyeceğiz.

Ham bez  ve cecim dokuma çeşitleri tarih oldu. Çok yakın bir zamanda bunlara bir kardeş daha gidiyor; tiftik battaniyemiz. Bu gün artık gerçek tiftik battaniyesini bulmak zorlaştı. Bir iki yıl sonra da hiç bulamayacağız.

Peki ne yapılmalı? Aslında yapılacak şey çok basit. Her şeyden önce tarihi doğal ve kültürel varlıklarımızın bilimsel bir envanterini çıkarmak. Ardından korunmaları ve gelecek yıllara aktarılabilmeleri için gerekli önlemleri almak.

Bu iki önlemi aldıktan sonra da bunları ekonomik hayatta değerlendirebilmek için gerekli çalışmaları yapmak.

Ama bütün bunlardan önce bu mirasyedi alışkanlığımızı terk etmek ve bunların her birisinin bize bırakılmış emanetler olduğunun bilincine ulaşmak.